O pracy warsztatowej z tancerzami Wojciech Mochniej oferuje nowe/indywidualne spojrzenie na techniki tańca współczesnego, proponując ścieżkę/pracę w kierunku ruchu organicznego. Warsztat opracowany przez pryzmat jego doświadczeń zawodowych, skupia się na eksploracji ciała zarówno w uporządkowanym ruchu i strukturze, jak i w sytuacjach improwizowanych. W pracy warsztatowej skupia uwagę na roli ciężaru ciała oraz przepływu linii energetycznych. Pracuje nad świadomą izolacją ciała oraz wykorzystaniem jego naturalnych impulsów. Eksploruje połączenie bodźców fizycznych, wizualnych i kinetycznych w oparciu o stany emocjonalne tancerzy. Jako pedagog i choreograf swoją pracę buduje na fundamentalnych zasadach GYROKINESIS®, floorwork, improwizacji i improwizacji kontaktowej, tworząc materiał ruchowy do struktur choreograficznych. Działania te, mają na celu umożliwienie tancerzom dynamicznego doświadczania trójwymiarowości ciała w przestrzeni. Uczestnicy zajęć są kierowani tak, aby uruchomić swoją wyobraźnię i intelekt w pracy nad własnym ciałem, pełną świadomość organizmu i przestrzeni zarówno w pracy indywidualnej, jak i grupowej. Zajęcia warsztatowe mają doprowadzić do całkowitego zaangażowania się w wykonywane działania oraz osiągnięcia maksymalnej radości i satysfakcji z jej efektów. Podczas warsztatów stawia bardzo wysokie wymagania dotyczące poświęcenia, zaangażowania i rozwoju uczestników swoich zajęć jako tancerzy. Głęboko wierzy w efektywność stawianych wyzwań, podejmowania ryzyka oraz przekraczania granic własnego komfortu.

Laboratorium/warsztat z improwizacji ruchowej Podczas warsztatu w centrum naszego zainteresowania postawimy ciało. Oddamy mu głos i pozwolimy mu być jeszcze bardziej widocznym. Spróbujemy różnych sposobów poruszania się i uwolnimy radość, która w nim drzemie. Założeniem tego laboratorium/warsztatu jest to, że nasze ciało wie jak chce i lubi się komunikować, a my, poprzez różnego rodzaju zadania ruchowe postaramy się stworzyć mu odpowiednie warunki do swobodnej wypowiedzi.Zamiast na nauce kroków, skupimy się na indywidualnej ekspresji, a proponowane aktywności będą zarówno angażujące fizycznie, jak i pobudzające wyobraźnię i kreatywność. Zapraszam wszystkich, którzy podobnie jak ja, szukają radości i przyjemności w ruchu!

W niedzielę 21 lipca o godzinie 21 zapraszamy do kawiarni Borowinka na wykład performatywny w wykonaniu instruktorów OWTW o kontakcie improwizacji. W poniedziałek po prezentacjach filmów tańca w Kinie Goplana odbędzie się wykład z cyklu: ludzie tańca.

Na bosaka, na różne sposoby, w różnych miejscach, w doborowym towarzystwie, do klimatycznej muzyki i dłuuuuuugo. Co tu kryć, najlepsza okazja do wakacyjnego mega jamowania będzie nigdzie indziej jak tu w Połczynie. A jeśli jeszcze nie wiesz z czym się ten jam je, spokojnie, wprowadzimy Cię w ten cudowny las rąk i nóg... Ale najpierw kilka organizacyjnych informacji: Jamy odbywają się w kawiarni Borowinka, tuż obok biura organizacyjnego w Kinie Goplana. Pierwszy jam w niedzielę 21 lipca poprzedzony jest wykładem performatywnym o 21 na temat kontakt improwizacji, który dla tych zielonych będzie idealnym wprowadzeniem do jamowania. Pierwszy mega jam odbędzie się we wtorek 23 lipca od godziny 21 do 04 rano, muzyczny akompaniament na żywo zapewni nam czterech wspaniałych muzyków. Znając Wasz apetyt na jamowanie, szczególnie tych najwytrwalszych, którzy nie znają umiaru w przyjemnościach, w wolną środę po spektaklach, od godziny 21 do 01, również z muzyką na żywo! Ostatni, pożegnalny, również mega jam czeka nas w piątek zaraz po gali festiwalu od godziny 22 do 04.

Otwarte zajęcia z improwizacji tanecznej Liryczność tak w ruchu-jak i w literaturze widzę w : sztuce poetyckiego wyrazu i przekazaniu wewnętrznych przeżyć tancerza-podmiotu. Te przeżycia to nie tylko emocje. To też poczucie swojego ciała i bycie w zwykłej obecnej chwili. Skoncentrujemy się między innymi na odczuwaniu ciała (skóra, oddech) i jego wpływie na charakter ruchu oraz na ekspresji ruchowej (emocje-jakości ruchowe). Narzędzie , które stanowi pretekst dla pojawienia się ,,monologu'', czy ,,dialogu'' ruchowego nie jest istotne: może to być : obraz, dźwięk, przedmiot, poczucie, wspomnienie...ewentualnie któreś z tych nośników zabiera nas w stan liryczności, opowieści o tym co jest, jakiekolwiek to jest. Na lekcje otwarte nie jest wymagana wcześniejsza rejestracja a opłata pobierana jest na miejscu.

Zajęcia skierowane są do osób zainteresowanych pracą z improwizacją ruchową/taneczną jako narzędziem choreograficznym. Będziemy się mierzyć z bardzo wrażliwą materią postrzegania własnego “ja” wobec grupy, tworząc kompozycje w czasie realnym. Zadamy sobie pytania takie jak: Jak bardzo mogę stać się jednością z grupą nie zatracając siebie? Jak stworzyć unisono nie planując go? Czy jest możliwe aby ktoś dokończył mój taniec za mnie? Jak komponować solową improwizację mając na względzie kompozycję całości? Czy solowym działaniem jestem w stanie wesprzeć całą grupę? Zajmiemy się również zagadnieniem “score’ów” w improwizacji oraz modelem “open impro” i ich znaczeniem w działaniu.

Warsztaty będą prowadzone jako zajęcia otwarte, więc poziom ich zaawansowania również pozostaje otwarty. Jedynym warunkiem uczestnictwa jest równie otwarta głowa i chęć działania z innymi. Jako tancerka/choreografka/pedagożka tańca wyznaję pogląd, w którym RÓŻNICE NIE MUSZĄ RANIĆ, potrafią za to być niezwykle ożywcze dla naszej kreatywności.

Na lekcje otwarte nie jest wymagana wcześniejsza rejestracja a opłata pobierana jest na miejscu.

Korzystając z narzędzi improwizacyjnych, oraz ćwiczeń technicznych - poszukamy wspólnie wypełnienia ruchu, tak aby technika nie była zasadą, której musimy się kurczowo trzymać, a jedynie narzędziem do swobodnej ekspresji. Poszukamy wspólnie szkieletu, który poprzez świadomość ciała, możemy zmienić na koncept i narzędzie do eksploracji. Na lekcje otwarte nie jest wymagana wcześniejsza rejestracja a opłata pobierana jest na miejscu.

Iwona Olszowska i Paweł Konior wspólnie z muzykiem Marcinem Janusem zagrają jeden z serii swoich improwizowanych spektakli – Ewa i On. Każde z nich do wspólnej improwizacji strukturalnej wnosi wieloletni dorobek pracy nad świadomością ciała i partnerowaniem. Scenariusz stanowi strukturę tematyczną, nawiązującą do biblijnych postaci Adama i Ewy, a tancerze na bieżąco kreują choreografię w czasie rzeczywistym, improwizując (constant composition). Improwizacyjna partytura spektaklu ustala ramy dla działania, a tancerze ruchem i tańcem, obecnością, wchodzeniem w relacje, tworzą zdarzenia sceniczne.

Istotą spektaklu jest uchwycenie wyczerpania fizycznego i psychicznego spowodowanego czekaniem. Źródłem tworzenia choreografii był wiersz autorstwa Małgorzaty Haduch, “Kiedy czekam usycham”, który stał się spiritus movens ruchu i scenografii. Osobista historia została zapisana w poemacie, który po 7 latach od napisania, zinterpretowała tancerka Agnieszka Konopka, tworząc świat już wspólny, dla choreografki i tancerki. Jednym z wątków tej pracy twórczej była wspólnota oczekiwania, która zrodziła się pomiędzy artystami poprzez prywatne doświadczenia. Ta jedność w czekaniu miałaby także dotyczyć relacji widza z osobami na scenie. "Wołanie o powrót" to drugie, autobiograficzne solo autorstwa Małgorzaty Haduch, a od premiery frapującej "Zona Segura" minęło już 10 lat, tak jakby artystka potrzebowała dekady na kolejne twórcze podsumowanie w pracy solowej. Muzyka, jak zwykle w przedstawieniach Haduch, ma wielką moc. Porywająca improwizacja free jazzowa grana przez Okyung Lee, Michiyo Yagi i Xu Fengxia została wykonana na festiwalu Music Unlimited w Wels w 2011 roku. Przez 7 lat nagrany utwór bezustannie inspirował choreografkę i doczekał się formy w ruchu i emocjach, które składają się na ten wzruszający obraz choreograficzny. Czyżby Czas zaklęty we wszystkich warstwach tego procesu twórczego stawał się głównym bohaterem? choreografia: Małgorzata Haduch wykonanie: Agnieszka Jaśkowska-Konopka muzyka: Okyung Lee, Michiyo Yagi, Xu Fengxia reżyseria świateł: Filip Marszałek

tekst: Małgorzata Haduch

scenografia i kostiumy: Małgorzata Haduch i Katarzyna Firlej Spektakl powstał w ramach Stypendium Twórczego Miasta Krakowa (2018)

Spektakl ce_real mothers jest częścią tryptyku pt.: fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery, obok spektakli kompozycja_trzecia rzeczywistość oraz ziemia niczyja. Jest to koprodukcja Centrum Sztuki Tańca i Fundacji_eferte stworzona przez Annę Piotrowską na jej 44 urodziny. Głównym powodem stworzenia tryptyku była chęć zmierzenia się przede wszystkim z zagadnieniem kompozycji poprzez ustawienia i relacje liczbowe w przestrzeni, które zostały zgłębione o aspekt relacji, sztuki i filozofii, w trzech formach choreograficznych: duecie, trio i kwartecie. Istotne jest to, że choreograf tworzył dzieła od środka, zajmując się nie tylko kompozycją, ale też relacjami w jej wewnętrznej perspektywie. Co ważne różne osobiste i formalne aspekty relacji i obecności w relacji zostały w nim poruszone.   koncepcja, choreografia, reżyseria Anna Piotrowska występują: Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska czas trwania: 25 min   produkcja koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie, eferte Fundacja Rozwoju Tańca partnerzy: Dom Kultury Kadr / Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM współpraca: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, mufmi projekt współnansowany przez m. st. Warszawa

Kambium to krótka i niezobowiązująca podróż przez najwrażliwszą część miazgi. Spektakl solowy zaprezentowany na KIPISZ #9 w Łodzi. koncepcja, wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska czas trwania: 10 min